Friday, February 19, 2016

غزل


هارون رشید شیرزاد

کله له بنګړو او کله پورته له ځنځيره شي
مینه سرګردانه شي د شور سره شریره شي
دوی د یو بل مخې ته ولاړ لکه هیندارې دي
خدای مه که خاورین وجود مې دومره بې تصویره شي
ښایي دغه لارې او کوڅې د چا د عقل وي
زړه مې نا بلده هر یو پل یې بې مسیره شي
بیا یو څو ښکاریانو په وزرو ټپي کړي ده
سوله مې کوتره په لیوانو کې اسیره شي
سپين ځلانده څوک په یو سپين اس روان زمونږ په خوا
پاتې که مې خوب د بد خواهانو له تعبیره شي
ما ورته ساتلي دي بلا ‌‌‌‌‌‌ډير تدبیرونه اوس
بس که د شیرزاد فکر اوزګار لږ له تقدیره شي

No comments: