سوی ماښامونه
هارون رشید شیرزاد
په وار وار یی راپری کړی د الوت پاخه وزرونه
په قسمت کی به می نه وی دا پراخه آسمانونه
یار ته بیرته بیرته ګورم نه یی وایم هم یی وایم
دا می سترګو کی ګویا شی څه رازونه څه لفظونه
د کمبختی مینی ساه می په وتو وتو ایساره
د شپی غیږی ته یی ویسم په اور سوی ماښامونه
څو څو ځلی می له هوشه راوتل اظهار د مینی
په جامونو می تړلی دا ګستاخه ګناهونه
د امید مرګونی تنده راسره ده له کلونو
د آسمان په وچو سترګو کی لا ګورم بارانونه
دا هندۍ مینه به وروسته یی ایری په سیند لاهو کړی
لا تر اوسه شیرزاد سوځی لایی مړه نه دی اورونه
د جون ۶، ۲۰۱۲، کابل
No comments:
Post a Comment