هارون رشید شیرزاد
دا چې خپله توری شپې له لاسه نیسم
په ورو ورو به شوګیرې له لاسه نیسم
لوبولی مې خورې څڼی په ګوتو
مینه ناکی غرغرې له لاسه نیسم
زه د ړنګو دیوالونو خواته ورشم
د څو ګوډو سورو ښپې له لاسه نیسم
چې ټوټه ټوټه وجود می سره ټول شي
ماتی ماتی آينې له لاسه نیسم
لکه ځمکه خوروم لپی آسمان ته
را ځوړندی کنارې له لاسه نیسم
د ساحل په مینه مسته سمندره!
لاس په لاس به دی څپی له لاسه نیسم
د شیرذاد د دعاګانو له تقدیره
تشو لپو کې اسرې له لاسه نیسم
No comments:
Post a Comment